Nα γράψω. Ο... μου λέει να γράψω.
-Είναι τόσο γαμημένα ψυχοθεραπευτικό να βγάζεις από μέσα σου ότι σε τρώει, σε πνίγει, σε φοβίζει, σ' ευχαριστεί, σε κάνει να γελάς ή να κλαις.
-Δε ξέρω. Μπορεί.
Αλλά πάλι... όταν ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, στον πόνο και την ηδονή, στην τρέλα και τη λογική, στο πρέπει και το θέλω, στην αναχώρηση και την άφιξη, στο καλό και το κακό, στο ζενίθ και το ναδίρ παύουν να υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και αποστάσεις και όλα ξεκινούν απ' την αρχή...τότε ίσως βοηθάει το μοίρασμα. Ίσως να 'χει δίκιο, "γαμημένα ψυχοθεραπευτικό"! θα δείξει.
Σαν νεογέννητο, που για πρώτη φορά ανοίγει τα μάτια του στον κόσμο, βλέπει, ακούει, οσφρίζεται, μαθαίνει. Μόνο που...ότι είδες, άκουσες, οσφρίστηκες και έμαθες ΠΡΙΝ συνεχίζει να υπάρχει μέσα σου. Η σύγκριση με τα νέα πρότυπα που θέτεις πια, αναπόφευκτη. Προσπαθείς να αποφύγεις τα λάθη του παρελθόντος. Σε μαθαίνουν. Σε οδηγούν....όταν τα κοιτάς κατάματα.
-Της ψυχής η γεναιότητα είναι μεγάλη αρετή, μου είπε κάποιος, τότε που ο πόνος ήταν όλος δικός μου. Αμοίραστος.
-Γενναία ψυχή! Υπάρχει; Ποιος την έχει; Και πως φτάνεις εκεί; Τι κάνεις για να την αποκτήσεις;
-Μαθαίνεις να ζεις...
Προσπαθείς. Μαθαίνεις να ζεις από την αρχή, κουβαλώντας στη πλάτη σου τα λάθη του παρελθόντος και τα λάθη του παρόντος. Ψάχνεις ανάμεσα στο "πριν" και το "τώρα" ένα καλύτερο "μετά".
Ψάχνεις μια γενναία ψυχή...τη δικιά σου.
4 σχόλια:
να γράφεις
Κ.Κ.Μ.
Κ.Κ.Μ.
Θα προσπαθήσω.
Ευχαριστώ.
Θα την βρεις κοριτσάκο μου...
Καλώς ήρθες στο ψυχοθεραπευτικό blogame!
My Fetus
Καλώς σε βρήκα στο καλυβάκι μου:)
Παίζει ψυχοθεραπευτικό "game" εδώ, ε;
Θυμάσαι το παιχνίδι που παίζαμε μικροί;
"Που 'ναι, που 'ναι το δαχτυλίδι;
Ψάξε, ψάξε δε θα το βρεις."
Το άλλαξες και το 'κανες
"Ψάξε, ψάξε θα το βρεις"
:))
Δημοσίευση σχολίου