10 Νοεμβρίου 2010

shadows




Με κοιτάζεις δίχως να με βλέπεις.
Πέφτεις πάνω μου δίχως να μ' αγγίζεις.
Μ' αγκαλιάζεις χωρίς να με θυμάσαι.
Κι εσύ ποιος είσαι;

Augusto Jiron
   Poemas de donde




Photo by Costas Ziros

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

όχι αυτός που αγαπάτε ελπίζω;

Mυρτώ A. είπε...

Ηοlly

Βλέπεις, αγγίζεις...
θυμάσαι;
Αυτό αναρωτιέμαι...

...ελπίζω όχι αυτός...

Ανώνυμος είπε...

α, μάλιστα.

ε, τότε όχι αυτός - εγώ είμαι σίγουρη.

Mυρτώ A. είπε...

Holly

η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία :))

Νικόλας K. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Νικόλας K. είπε...

Ελπίζεις - όλοι ελπίζουμε για αυτόν που λέει ότι μας αγαπά - να μην είναι ο άνθρωπος που λέει ότι σ'αγαπά!
Αν ήταν αίνιγμα θα μπορούσε άραγε να ήταν η απάντηση: η σκιά σου!

Mυρτώ A. είπε...

Νικόλα :))

(για μένα, γενικά δε μπορώ να μιλήσω)
Αν δε μάθω να αγαπάω, να αποδέχομαι τον εαυτό μου πρώτα, όπως ακριβώς είναι τότε όλα και όλοι γύρω μου δεν είναι τίποτα άλλο παρά σκιές. Εξάλλου στο παιχνίδι της ζωής δε παίζω μόνη...αν θέλω να παίξω υπάρχει η παραπάνω προϋπόθεση, της αποδοχής και της συμμαχίας με το "εγώ" ΜΟΥ.

ΚΑΛΗΜΈΡΑ :)