14 Σεπτεμβρίου 2010

(?)




Τελικά, τι είναι πιο δύσκολο...να υπομένεις την απουσία μιας μόνιμης παρουσίας ή την παρουσία μιας συνεχούς απουσίας;

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και τα δυο τα ίδια χάλια είναι

Κ.Κ.Μ.

Mυρτώ A. είπε...

K.K.M.

ειδικά αν τα ζεις και ταυτόχρονα...γάμησέ τα είναι!

Παύλος Ναθαναήλ είπε...

Το πιο δύσκολο είναι να "είσαι ο εαυτός σου" στο βασίλειο της ευνουχιμένης συνειδησης των νεκρών από άγνοια...
Πόσο ιδιαίτερα κι αληθινά ρωτάς Μυρτώ μου!

Mυρτώ A. είπε...

My Fetus

Δε με απασχολεί πια η ενσυνείδητη άγνοια των άλλων. Δε θέλω και δε μπορώ να φορτωθώ τους φόβους και το λίγο της ψυχής τους. Ούτε περιμένω να μου δώσουν απαντήσεις. Ξέρεις. Προτιμώ εκείνη τη συγκεκριμένη αλμυρή γεύση που ξεπλένει το μέσα μου.
Καλέ μου Fetus.

aura είπε...

Συμφωνώ με τον κ.κ.μοίρη.

Ωραία η ερώτησή σου Μυρτώ.

Καλωσήρθα :)

Mυρτώ A. είπε...

@Aura

Και γω συμφωνώ (και επαυξάνω λίγο) με τον κ.Κ.Κ.Μοίρη.

Καλωσόρισες Αύρα!
Τι ωραίο...Αύρα :))

Ανώνυμος είπε...

λοιπόν:

το πρώτο.

Mυρτώ A. είπε...

Holly


Λέτε, ε;

Αλλά και πάλι λέω πως ο συνδιασμός των δύο σε στέλνει subito στο πλησιέστερο μπακάλικο για ξυραφάκια...

:))