Ειδικές διαδρομές

Σε βλέπω που κοιμάσαι. Ακούω τις ανάσες σου.

Γίνομαι μικρή...τοσοδούλα. Μικρή σαν ενοχλητικό κουνούπι. Μπαίνω στο αυτί σου και ακολουθώ το δρόμο μέχρι μέσα. Να φτάσω στο μυαλό σου. Να δω. Να εξερευνήσω.

Λαβύρινθος.

Θέλω να ξέρω. Να μάθω. Πώς σκέφτεσαι. Τι σκέφτεσαι. Την παλέτα των χρωμάτων σου να δω. Πώς χρωματίζεις. Πώς κεντάς, τις λέξεις.

Δε ξέρω που είμαι. Σκοτάδι και χάνομαι. Νυχτοπατώ. Στα τυφλά περπατάω. Πέφτω. Χτυπάω στα αιχμηρά. Σ' αυτά που θες να με πονέσουν. Σ' αυτά που σε πονάνε.

Γιατί;

Ψηλαφίζω και βρίσκω σημεία μαλακά, μεταξωτά. Αυτά που λες και μ' αγκαλιάζουν. Ξεκουράζομαι... "εκεί". Αφουγκράζομαι γρήγορους χτύπους  καρδιάς. Δική σου είναι;

Ξαπλώνω και ονειρεύομαι. Χρωματιστά.

(Ψεύτρα! Ποτέ δε βλέπεις χρωματιστά όνειρα.)

Σηκώνομαι ξανά. Ανηφόρα και συνεχίζω... Σκαρφαλώνω. Γαντζώνω τα νύχια μου όπου βρω. Να κρατηθώ. Να μη πέσω. Ψάχνω να σε βρω. Μέσα σου. Το μέσα σου ν' αρπάξω. Κλέφτρα να γίνω. Να το διαβάσω. Δικό μου να το κάνω. Να το μάθω απ' έξω και μετά...

-Και μετά;

- Μετά θα περιμένω να...με βρεις εσύ.

Πριν απ' όλα

Κάθισε στο πάτωμα και άπλωσε…
εσένα,
την άλλη,

τις αλήθειες,

τα ψέματα,

τα θέλω,

τα πρέπει,
τα μπορώ,
τα δεν αντέχω,
τα λάθη,
τις γνώμες,
τις συγνώμες,
τις ανοχές,
τους πνιγμούς,
τις σωτηρίες,
τα γέλια,
τα δάκρυα,
τα φιλιά,
τα χαστούκια,
τα λόγια-καρφιά,
τα αγγίγματα,
τις ενοχές,
τις εξομολογήσεις,
τις μετάνοιες,
τις προσευχές,
τη ζωή σου...

Κοίτα τα όλα με προσοχή…ξεχώρισε τα σημαντικά…τους σημαντικούς…ξεχώρισε εσένα…ξεχώρισε και την άλλη...χάραξε την πορεία που θες και αν έχεις «αρχίδια» ακολούθησέ την.

Αλλιώς κάνε αυτό που γνωρίζεις καλύτερα…

Δεν είναι παιχνίδι.

αγκίστρι

Πάψε να ρωτάς τι σκέφτομαι.
Και...κάνε πιο κει.
Ενοχλείς.







Τις σκέψεις μου και το βλέμμα μου.

σσσσσ...μη μιλάς. Eγώ...

Τυχαία.
Όχι και τόσο.
Στη σφαίρα του "μπορεί κάποτε να..."
Του επιθυμητού.
Ναι, εκεί.
Αποκλείεται!
Δε συνέβει.
Ή μήπως συνέβει;

Μισά.
Όλα μισά.
Πάντα μισά.
Μόνο οι ενοχές...ολόσωμες και ολόκληρες.
Αυτές δεν κάνουν εκπτώσεις στο μισό.

Φόβος.
Πανικός.
Απουσία.
Σιγή.

Ερωτηματικά κρυμμένα στο τσεπάκι του μυαλού.
Μη ρωτάς.
Γιατί;
Μήπως;
Ξέρω;
Μάλλον επειδή...ξέρεις.
Σίγουρα.

Κρύψου, πάλι.
Θα περάσει.
Θα δεις.

Όλα θα περάσουν...θα κυλήσουν...θα κατρακυλήσουν.

Μήνυμα...τοίχου

Ποτέ δεν ήσουν, άλλωστε